Uit onderzoek blijkt dat veel werkgevers onvoldoende gebruikmaken van het vangnet van een uitkering bij ziekte en arbeidsongeschiktheid, ook wel de No-Risk polis genoemd. Bij een steekproef onder 180.000 medewerkers blijkt dat slechts 10% van de No-Risk medewerkers geregistreerd staat. In geval van verzuim wordt vaak niet gecontroleerd of de medewerker een No-Risk’er is, waardoor er geen gebruik wordt gemaakt van de vangnetuitkering. In de praktijk gaat het hier jaarlijks om miljoenen aan misgelopen gelden.
Het proces om de No-Risk status bij medewerkers uit te vragen is enorm arbeidsintensief. Daarbij moet goed opgelet worden wat wel en niet gevraagd mag worden. De werkgever mag de vraag stellen, maar de medewerker is vrij om wel of niet mee te werken. Dit maakt de juridische context vaak complex. Het rappelleren van de medewerker om te reageren is daarnaast behoorlijk intensief. Bovendien bestaat het risico dat er vragen worden gesteld over de oorzaak van de No-Risk status, wat niet in lijn is met de richtsnoeren van de Autoriteit Persoonsgegevens.
